* NRC , 22-12-2009 , “Kerst met Elan” door Misha Spel
Opvallende keuze van Holland Symfonia om samen te werken met de in Nederland gevestigde Franse chansonnier Philippe Elan.
Elan bracht de laatste jaren een aantal charmante liedjesprogramma’s met Franse chansons en breder lievelingsrepertoire dat hij voorzag van eigen Franse tekst ,meestal begeleid door klein combo.
Maar het bleek wel degelijks iets toe te voegen om Aznavours “Emmnez-moi” in arrangement van Bob Zimmerman nu eens te horen met opzwepende castagnettes en “Avec le temps” van Ferré met gebroken harpakkoorden.
Elans lichte timbre met het karakteristieke snelle vibrato is gevoileerd door een lichte sluiertje maar dat doet weinig af aan het aanstekelijk zangplezier dat hij over weet te brengen.
Het effect dat hij zelf sorteerde bezong hij in “Après le froid” : zingen helpt tegen alle soorten ziele – en levenskou. ****
* Mei 2009 – ‘Femme’ “…Zijn krachtige stem klinkt het ene moment weemoedig, het volgende levenslust…”
* Voorjaar 2009 ‘En France’ Extra veel Elan “Van het talent van Philippe Elan, alweer twintig jaar in het vak, is dit voorjaar op verschillende manieren te genieten…”
* 31 maart 2009 ‘Het Parool’ door Theodor Holman
Franse Troost – Bij Philippe Elan hoor je hoe één stem meerstemmig klinkt
“Gisteren woonde ik een concert bij van de Franse chansonnier Philippe Elan in het Bethaniënklooster in de Barndesteeg. Hij vierde dat hij al zo’n twintig jaar zanger is in Nederland. Rester – Frans voor blijven – was het thema. Het was een prachtig concert. Ik werd er stil van en raakte ontroerd en kreeg door de schitterende stem van Elan last van allerlei aandoeningen die ik eigenlijk niet wil hebben, zoals keelgrijp en oogdruip. Krijgt u ooit de kans om naar Elan te luisteren en houdt u, net als ik, van het Franse lied (hoewel hij ook liederen zong van Paul Simon, Yes en Gigliola Cinquetti), dan dan naar een concert van Elan. Je hoort hoe één stem meerstemmig kan zijn..”
* 16 maart 2009 ‘NRC Handelsblad’ door Henk van Gelder – Philippe Elan over Louis van Dijk en Cor Bakker:
“…Het bijzondere van Cor en Louis is dat zij al een eenheid waren vóór we begonnen. Cor was als jongetje al een groot bewonderaar van Louis. Ze waren nooit bezig elkaar te overtreffen. Het repeteren ging heel organisch. Als ik iets parlando wilde doen, volgden ze me meteen – er was geen tiende van een seconde twijfel. Ze voelden ook heel goed aan dat het een huwelijk moest worden tussen tekst en muziek…”
* 27 januari 2009 ‘De Telegraaf’ door Daphne van Rossum – De zanger en de vleugels
Louis van Dijk:”…De tour ‘C’est la Vie’ is voor ons alledrie een feest geweest. Ik ben elke dag in de auto gestapt met een handenwrijvend gevoel van ‘ik mag weer’…Toen Lucien Dufais kwam met het idée om mee te doen met de tour van Philippe Elan en ik eens naar een optreden van hem ben gaan kijken, was ik diep onder de indruk van zijn zangvermogen. Hij kan ontroeren, heel veel kleuren in het lied leggen. En omdat Cor hem kende en eerder met hem had gewerkt, wist ik dat het wel goed zat”
“Toch werkt Bakker heel graag en al lang met Philippe Elan..”Vijfennegentig procent van Philippes teksten versta ik niet” geeft Bakker toe. “Maar ik snap wel waar het over gaat. Philippe kan zo mooi en triest ‘Avec le temps’ zingen, hij kan dat gevoel zo goed overbrengen, dat ik geen enkele moeite heb om hem daarin te begeleiden…”
* December 2008 ‘Gaykrant’
Zo is het leven – Chansonnier Philippe Elan 20 jaar op de Nederlandse planken
Zie het hele artikel: deel 1 deel 2 deel 3
* December 2008 ‘Leven in Frankrijk’ Chanteur met Elan
Zie het hele artikel: PDF
* 21 november 2008 ‘Leeuwarder Courant’ door Ingrid Metz
“..Philippe Elan mag dan volgens eigen zeggen een carrière hebben met ups en downs, hij draait inmiddels toch al twintig jaar mee als chansonnier in Nederland. En ‘still going strong’ met zijn programma ‘Chansons en petit comité ‘ neemt hij zijn publiek mee langs de chansons uit zijn jeugd… In het ‘chanson littéraire’ komt zijn gevoel voor poëzie uitstekend uit de verf en is ingebed in een even uitstekende zangtechniek en timing..”
* 22 oktober 2007 ‘Leidsch Dagblad’ door Susanne Lammers – Elan wint toch ‘ongelijke strijd’ tegen twee vleugels
“…Maar Philippe Elan houdt zich in al die complexiteit bewonderingswaardig staande. Hem deren de eigenzinnigheden van Van Dijk en Bakker niet in het minst, hij houdt zijn eigen lijn stevig vast, en wat meer is, hij blijkt de sfeer van elk liedje perfect aan te voelen… En dat hij eigenlijk de spil van de avond is. Tot die conclusie lijken Cor Bakker en Louis van Dijk gaande de avond ook te komen. Wil het evenwicht voor de pauze soms wel een beetje zoekraken, na de fabuleuze pianistische versie van ‘Et maintenant’ – kort, snel, gedreven, nerveus en dwingend, werkelijk vier handen op een buik in een duizelingwekkende interpretatie – worden ze dienstbaarder, geven ze de zanger echt de ruimte. Bijvoorbeeld in het zeldzaam liefdevolle en poëtische ‘Het is stil in Amsterdam’, maar ook in het beeldige ‘Feuilles Mortes’, waarin Elan zich zeer direct tot Van Dijk richt en het lied zo omvormt tot een melancholieke dialoog met een begripvolle pianist.”
* januari 2007 ‘Brabants Dagblad’ door Mark van de Voort – Philippe Elan is klankaquarellist
“…De populaire Nederlands/Franse chansonnier Philippe Elan komt voor de tweede keer langs. Een muziekfeestje voor intimi, dat wel. Maar de concertbezoeker die voorbij het hoge ons-kent-ons gehalte kan kijken, beleeft een unieke avond. Philippe Elan is een plankenkoortsvrij theaterdier. Vol zelfvertrouwen treedt hij voor het voetlicht. Gezeten op een keukenkruk walst hij zwierig door zijn brede repertoire. Elan is een echte liefhebber van het betere lied, en hij wil zijn passie delen met het publiek…Elan is de ideale chansonnier: een soepele verhalenverteller, hartverwarmende zanger en bonte klankaquarellist ineen…”
* september 2005 ‘Seasons’ door Wim Schouten – Philippe Elan – du jaune du blanc : kleurrijke chansons
“…Het is romantische popmuziek in optima forma, zonder dat het weeïg of ‘smartlapperig’ wordt. Elan heeft een sympathiek stemgeluid, en de begeleiding (met gastoptredens van Louis van Dijk en Cor Bakker) is gepassioneerd professioneel. Kortom, een fijne plaat die op ieder uur van de dag gedraaid kan worden. Maar als we een kleine tip mogen geven: beluisteren op een zonnige namiddag, begeleid door een glaasje rosé en lekkere hapjes…”
* 16 augustus 2005 ‘Noordhollands Dagblad’ door Hans Visser Philippe Elan en Wende Snijders : ‘Belle et la Bête’
n.a.v. Robeco Zomerconcert 14 augustus in het Concertgebouw Amsterdam
“…Elan werd geboren met Franse Pyreneeën op de verre achtergrond en staat met beide benen rotsvast in de grote traditie van het Franse chanson, die hij met zorg koestert…Zo zong Elan, begeleid door het klassieke Gemini Ensemble ooit een cd vol met een stem die zich kenmerkte door een grote broze intensiteit. Nu zong hij met een strijkkwartet, plus bas, gitaar en piano, hetgeen een gevarieerder kleurenpalet betekende. Dat kwam goed uit, want ook de stem van Elan heeft fors gewonnen aan warme kleuren. Hij maakte daarvan dankbaar gebruik door elk lied zeer beeldend neer te zetten. Elan schildert met veel gevoel voor poëzie een reeks van intieme portretten. Zijn gerijpte persoonlijkheid maakt dat hij met weinig middelen moeiteloos de achterste rijen van de Grote Zaal bereikt. Als hij zingt ontstaat er een fraai stukje Frans impressionisme…”
* 11 augustus 2005 ‘De Telegraaf’ – ‘Neon’ door Daphne van Rossem
Het troostende van geel, chansonnier Philippe Elan denkt in kleuren
(quote Philippe) “…Hiervoor heb ik het album ‘Toujours’ opgenomen. Heel dramatisch, met zware thema’s als: ‘ik wil je nooit meer zien’ en ‘ik heb veel verdriet’. Daarna kreeg ik een periode van introspectie. Er kwam rust. Met ‘Du jaune, du blanc’ wilde ik ruimte geven aan positieve gevoelens, aan troostende dingen. Chansons geven vaak frustraties en mankementen weer, nu heb ik meer gerelativeerd. Er was ruimte voor tederheid en zachtheid…”
* 2 t/m15 juli 2005 ‘Gay Krant’ door Rits de Wit
Geel en wit: het ei van Philippe
“…never change a winning team. Want op deze cd blijkt de combinatie van Elan’s veelzijdige, vertrouwde stemgeluid en zijn kabbelende, breekbare, akoestische liedgenre opnieuw ijzersterk. Geen wonder dat Cor Bakker en Louis van Dijk er maar al te graag hun medewerking aan verleenden.”
* juli 2005 ‘Gay & Night Magazine’
Du jaune, du blanc: het nieuwe album van Philippe Elan
“… Dit nummer gaat over Elan’s jeugdherinneringen, die vrolijk, romantisch en zorgeloos waren, als het ware beleefd in de kleuren geel en wit. Samengevat is dit de sfeer die deze nieuwe cd uitdraagt. Zachte akoestische popmuziek in puur romantische sfeer. Precies wat je in de zomer verwacht!…”
* 28 mei 2005 – ‘Algemeen Dagblad Magazine’ door: Nico Heemelaar
Philippe Elan: Du jaune, du blanc
“Precies op het moment dat het Franse chanson in Nederland op zijn gat kwam te liggen (en nooit meer nooit meer overeind zou komen) maakte Philippe Elan in 1985 de overstap van Zuid-Frankrijk naar Amsterdam. Du jaune, du blanc (geel-wit) zijn de kleuren van een onbezorgde jeugd waarover hij zingt op dit romantische zachtaardige album…”
* 24 mei 2005 – ‘NRC Handelsblad’ door: Henk van Gelder CD chanson: Philippe Elan
“…Du jaune, du blanc is een verzameling verstilde chansons, waarop de zanger met het bedeesde timbre zich vooral laat begeleiden door een fijnzinnige combinatie van gitaar en strijkkwartet, af en toe versterkt door twinkelend pianospel van Cor Bakker en Louis van Dijk…De cd opent met een tedere terugblik op zijn kinderjaren, waarin Elan als petit prince charmant een zelfportret schetst, dat nog altijd goed gelijkt…”
* 24 april 2005 – www.libelle.nl door: Margreet Botter
Franse chansons
“…De blonde zanger heeft een warme en gevoelige stem die je meteen doet wegdromen en doet verlangen naar eindeloze zomeravonden in een klein Frans dorpje met een goed glas wijn, fijn gezelschap en heel veel romantiek…”
* 16 februari 2004 – `Leidsch Dagblad ‘ Concert: Stadsgehoorzaal Leiden door: Lidy van der Spek
“…met zijn innemende uitstraling, sfeervolle zang vol kleur en intimiteit lukt het Elan om de mensen te enthousiasmeren. Elan brengt je overigens al meteen in die heel speciale wereld van het Franse chanson… Zijn prachtig fluwelige uitspraak, zijn veelkleurig, sensitief buigzaam stemgeluid, neigt in het ene lied naar Brassens, in ‘t andere naar Aznavour of Brel. Maar echt scherpe , schrille kanten hebben zijn chansons ternauwernood. Als er iets gruwelijks te vertellen is dan is het veeleer de gitarist die daar snijdend, gierend op inspeelt. Kortom, Elan is vooral zich zelf…Het chanson van Jean Ferrat is zo’n lied dat zich afspeelt op een plekje aan de Seine: ‘Nous dormirons ensemble”, Het neemt je mee terug in de tijd, de middenzestiger jaren. Jazzy muziek, lome zwoele zinnen, een licht plukkende contrabas, geïmiteerd op de toetsen, trekkende ritmes, sensuele lang uitgesponnen romantiek. Het is behagelijk warm, elegant, hartveroverend, en oh zo Frans.”
* 13 februari 2003 – ‘de Volkskrant’ door: Patrick van den Hanenberg
Philippe Elan: Cœur Volcan, live en concert.
“Door zijn lange verblijf in Nederland heeft het chansonrepertoire van Philippe Elan cabareteske lading gekregen, zonder zijn Franse wortels te verloochenen. Daarom kunnen bij hem Julien Clerq, Jacques Brel en
een tekst van Jaap Bakker moeiteloos naast elkaar worden vertolkt.
Elans liederen maken van de harde stad een dorp, en achter gewetenloosheid houdt zich altijd de liefde schuil. “…Cœur Volcan is een live-overzicht van Elans muziek van de afgelopen vijftien jaar. Plezierig melancholiek, maar het is zeker geen gratuit terugverlangen naar andere tijden. En tussendoor ook nog een lieflijke ode aan Frida van ABBA.
Elans geluid wekt de suggestie van aangename breekbaarheid, maar is ijzersterk. Hij is het bewijs van de stelling dat lichaamslengte vaak omgekeerd evenredig is aan de energie die een mens uitstraalt. Een kleine, vurige vulkaan.”
