Recensies over concerten Philippe Elan met Het Zeeuws Orkest, januari 2012.

Standard

 – “De Stem”  door René de Dreu op 12 januari 2012 :

Philippe Elan met vertolkingen van chansons van Brel, Aznavour, Piaf, Ferré en Clerc zorgt voor een opmerkelijke en melancholieke onderbreking.

De Franse Nederlander raakt de essentie van de vaak poetische teksten en het orkest legt daar een subltiele laag achter.Ook daarin klinkt  de hulde aan muzikaal en literair cultureel Europees erfgoed door….

 – ” De PZC ” door  Jeanette Vergouwen op 14 januari 2012 :

Na de pauze, werd een vrij groot deel ingevuld door chansonnier Philippe Elan. Hij zong chansons van Brel, Aznavour, Léo Ferré, Piaf en Julien Clerc .

Het fijne van de interpretatie van Elan was dat hij een eigen versie gaf van de liederen. Echt Frans en een boeiende weergave  van zowel de poetische teksten als de melodieen.

Leven in Frankrijk , zomer 2011-nummer 3

Standard

Philippe Elan is in Nederland vooral bekend als ‘ambassadeur van de Franse muziek’ met chansons van onder meer Jacques Brel en Charles Aznavour.

Met zijn nieuwe, negende album ‘Horizons’ slaat hij een geheel nieuwe weg in. Op het album staan vooral eigen vertolkingen van klassiekers uit de popmuziek, o.a. van The Carpenters of Cat Stevens.

‘Horizons’ opent met het nieuwe chanson ‘Je t’ai aimé’, waarmee Elan trouw blijft aan zijn Franstalige roots.

Een gevoelig, maar toegankelijk album.

GPD Pers : “Philippe Elan mag mee in de auto naar Frankrijk” door Hans Visser , 02 juli 2011

Standard

Het Belang van Limburg, De Stem, Brabants Dagblad, De Limburger, Dagblad van het Noorden, Eindhovens Dagblad, Gazet van Antwerpen, De Gelderlander, De Gooi en Eemlander, Haarlems Dagblad, Ijmuider Courant, Leeuwarder Courant, Leidsch Dagblad, Limburgs Dagblad, Nederlands Dagblad, PZC, Noordhollands Dagblad, Het Parool, De Stentor, Tubantia .

Chansonnier Philippe Elan verkent nieuwe horizonten.

Het is een CD die het prima zal doen in de auto, op weg naar Frankrijk. Of anders wel op weg naar huis.

Maar ook thuis is de nieuwe CD ‘Horizons’ van Philippe Elan gewoon heel erg lekker.

“Skielik is jy vry” van de Zuid Afrikaan Koos du Plessis onder andere is een pareltje in dat mooie exotische Nederlands, dat klinkt alsof het wordt beschenen door een Zuid-Frans zonlicht.

De nabij het Zuid-Franse Toulouse geboren Philippe Elan kwam in de jaren tachtig naar Nederland en maakte bijna meteen furore door met een prachtige stem mooie doorleefde chansons te zingen. Begeleid door het op klassieke leest geschoeide Gemini Ensemble maakte hij een CD die prompt werd bekroond met een Edison.

Ook ‘Horizons’ munt uit door de combinatie van die stem uit duizenden en de klank van fraaie strijkers, maar de invloed van popmuziek is zonder meer hoorbaar.

“Dat was een bewuste keuze”, zegt hij, “ik wilde graag een pop-album maken waarop je meer gitaren kunt horen … met dan toch weer strijkers. Ik geloof dat het is gelukt om er een geslaagd album van te maken. Misschien is het voor een groot publiek zelfs mijn meest toegankelijke album.”

NRC , 03-06-2011 en NRC.next , 25-05-2011

Standard

“Intiem chansonnier zingt Nederland weer bij” (Henk van Gelder).

Hoe het Franse chanson er tegenwoordig bij staat, is in Nederland bijna niet meer te volgen …

Des te beter dat we Philippe Elan nog hebben, want hij – van Franse makelij maar al jarenlang in Nederland werkzaam – komt gemiddeld eens in de twee jaar met een nieuwe CD. En ook op zijn nieuwste, die zijn negende is, zingt hij weer nummers van meer of minder recent Frans fabricaat.

Zo omvat zijn keus ditmaal een elegant liedje van Carla Bruni (tekst) en Julien Clerc (muziek), een door Jean Ferrat teder getoonzet gedicht van Aragon en nog veel meer moois, waaronder een eigen liefdesliedje op muziek van zijn vaste producer Reyer Zwart.

Als arrangeur schiep Zwart voorts de sfeer van intimiteit waarin Elans ijle zangstem op zijn best is …

Authentiek klinkt “Skielik is jy vry” van de Zuid-Afrikaanse troubadour Koos du Plessis, een nieuw bewijs voor Elans hang naar originaliteit en muzikaliteit.

De Gaykrant , 13-05-2011

Standard

“Elan gloort aan de horizon”(Paul Hofman).

 … Het is een feest om te worden meegezogen op zijn reis. De teksten zijn van een eenvoudige schoonheid waarbij het lichte timbre en de serene stem je direct overweldigen … Gevoelens als passie en melancholie zijn in perfecte balans en het is de verdienste van Elan dat hij zijn bevlogenheid en elan zo over het voetlicht weet te brengen … Bijvoorbeeld in het nummer ‘Les aveux’ van Michel Delpech, waarvan tekst en muziek ons regelrecht kippenvelmomenten bezorgen … En wat klinkt de zin “Il est fatigué le prince charmant” toch mooi in zijn uitvoering.

De strijkersarrangementen zijn ronduit prachtig en maken de nummers tot topstaaltjes romantische popmuziek …

Het lied ‘My little town’ is de meest ontroerende track van ‘Horizons’ …

Perfect voor de warme, lome zomeravond … met je geliefde.